Poíesis

Życie i śmierć zależą od języka, każdy będzie spożywał owoce, jakie lubi (Prz 18,21) Dziś pożegnałem się ze znajomym. Przyznaję, rozstaliśmy się w niezbyt elegancki sposób, ale nie o to przecież chodzi. Chodzi o powód. Według niego jest nim moja małostkowość, syfne poglądy, chamstwo i pseudo-filozofowanie (choć nie ja wulgaryzmami kończyłem tę znajomość). Według mnie powodem był mój brak ogłady, uznanie innych wartości oraz duży dystans, jaki staram się utrzymać w dyskusji - do siebie (to trudne), do innych oraz do tematu, nawet wtedy, gdy temat jest dla mnie ważny. Gorzej, gdy dyskutant tego dystansu do siebie nie ma, a jednocześnie w każdej rozmowie głosi sprzeczne poglądy. Wykazanie mu tego może przynieść rezultat taki, jaki przyniósł. I nie żalę się, żeby nie było. Po prostu sytuacja nastraja mnie refleksyjnie, pojawiają się pytania, np. czy można wierzyć w reinkarnację, a jednocześnie stwierdzać, że żyje się według własnego "widzimisię" i mieć świat "w du...

Dawno dawno temu znalazłem tę stronę, a teraz ją odnalazłem, bądź też wynalazłem w starych zakładkowych śmieciach. Jeszcze nie przyjrzałem się dokładnie, ale na pierwszy rzut oka nie jest aktualizowana, a szkoda. Funkcjonuje już zapewne wyłącznie jako ciekawostka historyczna. http://www.wolfpunk.most.org.pl/ulve/#i039 A może już się wilków nie zabija? Inna ciekawostka: http://wilki.bieszczady.pl/intro.php Nie mam zielonego pojęcia czy projekt jest aktualny, ale z pewnością reportaż wart poczytania.

Daleko temu zdjęciu do doskonałości. Bardzo. Jednak mój ból uśmierzony został wybitnym smakiem i aromatem bohaterów zdjęcia. Dominacja Ardbega bezsporna, aczkolwiek reszta towarzyszek również spisała się na medal.

Atrakcją Saskiego Ogrodu były wiewiórki, które pokazując się między drzewami, sprawiały wiele radości dzieciom. Największą sensację wzbudzały jednak ukazujące się czasami pawie, a gdy jeszcze rozkładały swoje wspaniałe ogony, radości i zachwytom nie było końca. [Róża Fiszman-Sznajdman] [...] 18 września 1939 roku - pokazały się na ulicy Lubartowskiej regularne wojska niemieckie. Jechały z olbrzymią szybkością, nie zwracając uwagi na pojedynczych przechodniów. Pierwszą ofiarą ich wjazdu była kobieta żydowska, która usiłowała przejść na stronę parzystą ulicy. Auta i motocykle przejeżdżały "bez kłopotu" przez jej ciało. Nikomu ze zwycięzców nie przyszło do głowy, by usunąć zabitą - trup im nie przeszkadzał. [Róża Fiszman-Sznajdman] Pawie wydają bardzo przenikliwy krzyk...

Na ogół, pod warunkiem pewnego dystansu do tematu, to, co zdjęcie mówi, można odczytać na parę sposobów. Ostatecznie sami wczytujemy w nie to, co mówić powinno. [S. Sontag, Widok ludzkiego cierpienia]

Kiedyś ktoś na Facebooku napisał o tym, że zdjęcie ma moc opowiadania historii i zatrzymywania czasu. Moja wypowiedź uznana chyba została za dość kontrowersyjną, ponieważ zaprzeczyłem jakoby zdjęcie taką moc posiadało. Raz na jakiś czas powraca do mnie ta kwestia i próbując się jej pozbyć myślę... Kiedyś, pracując w księgarni przeglądałem mnóstwo książek, które przewijały się przez moje ręce, gdy przyjmowałem je na stan. Przykład: Niemiecki "żołnierz" celuje z karabinu do przerażonej, skulonej kobiety trzymającej na rękach dziecko. Stoją na polu. Pustka. Kolega robi mu zdjęcie . Czy to zdjęcie opowiedziało mi historię? Nie. To zdjęcie nie opowiedziało mi historii i do dzisiaj nie wiem nic o okolicznościach tego wydarzenia. Nie wiem, czy łachudry faktycznie zabiły tę kobietę, czy był to jedynie pokaz, by później przy wódzie można się było z innymi łachudrami pośmiać. Sumienie nie pozwoliłoby mi także uznać w tym przypadku, że zdjęcie zatrzymuje czas. Musiałbym wtedy zg...

No i mamy. Rok katastrof i końców świata. Co jednak nie przeszkodziło ludziom w świętowaniu (po raz ostatni?) nadejścia 2012. Fakt, że na osiedlu petardki takie trochę przygaszone, nie za bardzo chciało im się rozświetlać ciemności bezśnieżnej nocy. Jak kryzys, to po całości! A propos, Sylwek bez grama śniegu?! Koniec świata, jak mawiał śp. pan Popiołek. 1 stycznia . Nic szczególnego. Nawet nie pamiętałem, żeby sobie przypomnieć, że mamy już 2012. Kira zwymiotowała na podłogę. Mam nadzieję, że to nie ten dzień decyduje o wszystkich kolejnych w roku. Choć, jeśli moc ową posiada ostatni dzień starego, to też niezbyt dobrze wróży. 2 stycznia . Poniedziałek. Kropi deszcz. Podobno w styczniu ma przyjść ochłodzenie. Czyżby temperatura mogła spaść aż do 0°C? No, nie wiem...