Poíesis

 Wielki smok rozsiadł się na dachu. Siedział i siedział. I tak dobrze mu się siedziało, że zapomniał o polowaniu, o księżniczkach i innych głupotach. Zapomniał o przemijającym czasie, a co za tym idzie o drzewach, zwierzętach, ludziach i kamieniach.

Lubię studnie. Te tradycyjne, z kołowrotem, łańcuchem i przytwierdzonym do niego wiadrem. Nie wiem dlaczego. Może zostało mi to z czasów dzieciństwa, gdy dużo przygód wakacyjnych zaczynało się na podwórku u dziadków przy studni? Zaglądałem tam zawsze z ciekawością i drżeniem, że a nuż coś znajdę lub COŚ znajdzie mnie.

Dziś pomyślałem, że będzie bez słów, ale pomyślałem w słowach. Już samo to zalało mnie lawiną niewypowiedzianych. Minęły dwa dni. Z czasem będzie lepiej, ale jeszcze nie teraz. 

  Trudno coś pisać w takim momencie. Jeszcze trudniej wspominać z radością. Na to przyjdzie czas. Teraz jest smutek i rozbicie.