Poíesis

  czyli o braku inspiracji i co z tego?

 Drzewa znikają. Nie wiem gdzie, ale wiem kiedy.

Nie znam się na rybach, ale poznaję, że ta jest martwa.

Nie wiem kiedy to się stało. Wyrosło przede mną nagle. Na chwilę zamknąłem oczy i trach! Już jest. 

 Wielki smok rozsiadł się na dachu. Siedział i siedział. I tak dobrze mu się siedziało, że zapomniał o polowaniu, o księżniczkach i innych głupotach. Zapomniał o przemijającym czasie, a co za tym idzie o drzewach, zwierzętach, ludziach i kamieniach.

Lubię studnie. Te tradycyjne, z kołowrotem, łańcuchem i przytwierdzonym do niego wiadrem. Nie wiem dlaczego. Może zostało mi to z czasów dzieciństwa, gdy dużo przygód wakacyjnych zaczynało się na podwórku u dziadków przy studni? Zaglądałem tam zawsze z ciekawością i drżeniem, że a nuż coś znajdę lub COŚ znajdzie mnie.