25 stycznia 2010

Jurta

Przeżyłem dziś szok. Szok w pełnym tego słowa znaczeniu i w pełnym znaczeniu pozytywny. Wyszedłem na spacer z psem. Jak mi się nie chciało, to wiem tylko ja i odczuł pies, który znosząc dzielnie mój opór przed wyjściem na mróz, nie popuścił - ani sam, ani mnie, więc końcem końców wyjść musieliśmy.

Po wyjściu z klatki zamarzła mi broda, znaczy – zimno. Szybka rozgrzewka w stronę śmietnika, a później marsz do wąwozu, aby porzucać piłką. Dla mnie dalszy ciąg rozgrzewki, dla psa dzika radość. Rzut! Piłka poszybowała, gdzieś na wysokość latarni, szczęśliwie omijając żarówkę – no dobrze, to był inny rzut i innego dnia, ale pasuje do całości, dlatego też pozwoliłem sobie zlać wydarzenia w jedno. W każdym razie rzut był z pewnością wysoki i daleki, bo jak inaczej znalazłbym się w jurcie?

I tutaj właśnie doznałem szoku. Jestem sobie, taki ktoś w takim miejscu ktosiowym (czytaj-zrozum: daleko od miejsc, gdzie pasą się dzikie jurty...), a mimo to znalazłem się w jurcie gapiąc się w otwór dymnika u szczytu. Pomyślicie może: w księżyc się gapił?

Całe niebo gwiazd, zachmurzenie w zasadzie zerowe, z małym wyjątkiem. Tym wyjątkiem był pierścień obłoków (jak odmierzony cyrklem) wokół księżyca. Z mojej perspektywy odległość od centrum pierścienia, w którym znajdował się księżyc-dymnik do kręgu stworzonego przez chmury była taka, że poczułem się jakbym stał pośrodku jurty z zadartą głową. Iluzja? Każdy widzi tak, jak czuje.

A ja to poczułem.

Niestety wkrótce zostałem brutalnie wypędzony na mróz przez gamonia Oriona, który bezceremonialnie depcząc tradycję gościnności koczowników, rozerwał ścianę jurty. Te zachodnie maniery... Dobrze, że Syriusz okazał się mądrzejszy od swojego pana i dalej bawił się beztrosko z moją Kirą.

Byłem w wąwozie, mróz dawał popalić, a piłka wracała w szczękach psa, niczym bumerang.

3 komentarze:

Małgorzata pisze...

A może to takie dziwne uczucie bycia gdzie indziej...czasami tak miewam i lubię te stany. Pozdrowienia!

Agnieszka Zięba pisze...

widocznie niebo jest na wyciągnięcie ręki...

Tomek "szamanick" Torój pisze...

Jest. Nawet nie trzeba szukać. Szukając często tracimy to, po co wystarczy sięgnąć. :)