Jednoistotny

Człowiek się szczyci, że podzielne ma coś, że dzieli i rozdziela. Myśli, iż ma moc, moc dzielenia.

Dzielić
Dzielne
Podzielne
Podzielone

Po dzielności co?!

Podzielność uwagi - ja tym się szczycę, że nie mam. Ja jedną mam uwagę. Jedną dla całości. Jedna uwaga - jeden świat - ja jeden.
To wyjątkowe. JA jest wyjątkowe. Ja w swojej jednej, jedynej Istocie. Istota jest jedna i niepodzielna. Czym byłaby, gdyby dzielić się dała?

Byłaby niczym. Niczym wartym uwagi ( lub raczej po prostu: byłaby nie warta uwagi) - jednej niepodzielnej.
Istota z natury jest niepodzielna.
Bo niepodzielna jest natura natury. Naturą natury jest życie. A życie podzielne być nie może.

Czym byłoby życie na pół?!

Nie byłoby wcale, a przecież jest, bo jest!