Denqnaisch - Jesteś Cudowna

Nasza pramatka ma na imię Lucy. Stało się tak, ponieważ naukowcy, którzy odnaleźli jej szczątki (Taieb, Johnson, Coppens) słuchali piosenki Beatlesów "Lucy in the Sky with Diamonds". I dobrze. Strach pomyśleć, co by było, gdyby odnaleźli ją ludzie słuchający np. disco polo albo czegoś przyciężkawego gatunkowo. Zwłaszcza, że Lucy była z gatunku Australophitecus afarensis, czyli tej lżejszej, wszystkożernej odmiany australopiteka. Jej mniej zgrabni kuzyni to australopiteki roślinożerne boisei oraz robustus. Nazwy sugerują co nieco, prawda?

Ale Etiopczycy moim zdaniem mają nam coś lepszego do zakomunikowania. Bo dla nich Lucy, do której jako ludzie (potomkowie, być może) mają pełne prawo, to Denqnaisch - Jesteś Cudowna.

Dla W.

Pan W. tak kochał życie,
że z tej miłości pił,
rodzina zostawiła go
a on rzucił ją dla czystej.
Odnalazł go podobny ktoś,
Co cieszyć się nie umiał
I mokre oczy miał,
Gdy suche stało szkło

A kiedy W. napełniał szkło
toastów w głowie tysiąc miał,
lecz tylko spitej duszy szloch
rozrywał serce, orał krtań

A kiedy już napełnił szkło
Do dna, jak życie, z niego pił.
Dziś nad nim płaczą deszczu łzą
Twarze zdruzgotanych płyt

My precious...

Człowiek trafia na skarb. Cieszy się jak dziecko i pozwala się nieść euforii. Nagle okazuje się, że części tego skarbu (zapewne całkiem sporej) nie będzie w stanie wykorzystać. Zamknie go w skrytce i będzie tam leżał aż zostanie zapomniany, albo utraci status skarbu i stanie się jednym z „takich tam…”.

Dziś się cieszę. Odnalazłem w Sieci zbiory udostępnione przez American Museum of Natural History. Wiele niezwykle ciekawych artykułów napisanych przez wybitnych antropologów (np: Boas, Kroeber). Wszystko w formacie PDF i mnóstwo stronic, których oryginały często pamiętają jeszcze czasy Wild West.

I to jest właśnie taki mój skarb, którego nie wykorzystam. Nie w całości. Za dużo jak na jednego samego mnie! Jeśli ktoś chciałby uszczknąć cząstkę:

http://digitallibrary.amnh.org/dspace/handle/2246/6